M: ‘Hey mam, alles goed?
A: ‘’Ja, alles goed. Met jou ook.’
M: ‘Ja, maar ik hoor je slecht. Wat is dat geluid?’’
A: ‘Ik ben walnoten aan het kraken.’
M: ‘Mijn walnoten?’
A: ‘Ja.
M: ‘Ze zijn lekker, hѐ?
A: ‘Ja en gezond. Ik las dat het eten van een handje vol walnoten per dag stress vermindert.’
M: ‘Nou, je hebt nog een kilootje of zes, dus geen stress voor jou de komende tijd.’
A: ‘Het is het proberen waard. Heb je er geen lekker recept mee?’
M: ‘Het simpelst is met Griekse yoghurt met walnoten en honing. Voor ontbijt.’
A: ‘En voor de lunch?’
M: Ik heb een lekkere walnotenspread voor je. Voor op toast of een cracker.’
A: ‘Avondeten en toetje?
M: ‘Jeetje mam, die zes kilo hoeft toch niet in één dag op? Straks word je zo vrolijk dat ik je niet meer herken.’
A: ‘Wat wil je daar mee te zeggen? Dat ik niet vrolijk ben? Pfft, ik zal jou nog eens vragen om een recept. Heb ik dat?’
M: ‘Rustig maar, zo bedoel ik het toch niet. Nou, als dit de uitwerking van die walnoten is, kan jij ze beter laten staan. Je begrijpt toch wel wat ik wil zeggen?’
A: ‘Ja, ja. Overal waar TE voorkomt is niet goed voor een mens. Te koud, te warm, te veel, te weinig… Oma’s lijfspreuk’
M: ‘Zoiets. En trouwens, ik heb dat ook altijd gezegd, maar toch klopt het niet helemaal.’’
A: ‘Wat klopt niet?’
M: ‘Oma’s gezegde. Niet overal waar TE voor komt is niet goed voor een mens.’
A: ‘Oh nee?’
M: ‘Mijn lieve dochter wees me erop. Ze vroeg waarom ze maar één en geen twee bolletjes ijs mocht. Toen ik zei dat overal waar TE voor komt niet goed voor een mens is, kreeg ik hem om de oren: ‘Oh ja, overal waar TE voor komt? En hoe kan TE lief of TE aardig niet goed zijn voor een mens dan?’
A: ‘Zo slim, maar op die stelling kan ik nog wel wat afdingen.’
M: ‘Omdat jij al gepokt en gemazeld bent door het leven. Maar voor een kind van haar leeftijd kan een mens niet lief of aardig genoeg zijn. Of niet soms?’
A: ‘Ja eens. Maar in het geval van walnoten gaat het wel op. Dus even terug naar die recepten. Het is niet allemaal voor vandaag. Ik smeer het uit over de week. Of weken. Ik zie wel. Stuur me iets met een cake erbij.’
M: ‘Ik stuur je wat lekkers. Mijn chocolade-walnoot tulband is mind blowing!’
A: ‘Ah, daar zijn walnoten ook goed voor. Voor je mind. Las ik ook laatst. Zeker voor jongeren. Wacht, hier heb ik het. Uit recent onderzoek blijkt dat kinderen in de leeftijd tussen elf en zestien jaar, die elke dag dertig gram walnoten gedurende honderd dagen aten, een betere aandachtsspanne hebben. Ze kunnen beter logisch redeneren en het probleemoplossend vermogen verbetert.’
M: ‘Serieus, het probleemoplossend vermogen verbetert? OMG!’
A: ‘Ja, dat staat hier. Als ik het artikel goed begrijp.’
M: ‘Dat doe je vast.’
A: ‘Wat zeg je? Ik hoor je niet goed. Wat ben je aan het doen? Wat is dat geluid?’
M: ‘Ik ben walnoten aan het kraken. Ik heb nog wel een probleempje of wat op te lossen.’
A: ‘Ik wil je niet teleurstellen, maar het onderzoek had betrekking op pubers.’
M: ‘Ook goed, als die walnoten werken en ze kunnen eindelijk af en toe logisch redeneren, dan is dat probleem ook opgelost. Joehoe! Mam, dan is de rest van die puberteit een eitje.’
A: ‘Ik help het je hopen.’
M: ‘En hoop doet leven. Ik ga voorlopig nog even door met kraken. Baat het niet dan schaadt het niet. Spreek je later!’
A: ‘Wat zeg je, lieverd? Ik hoor je niet.
