Jarig
Ik sta in de keuken een cheesecake te maken. Felina zit aan de keukentafel en kijkt toe. ‘Wie is er bijna jarig?’, vraag ik.
‘Ik!’, roept ze enthousiast.
‘Ja en weet je al wat je wil hebben?’
‘Een giga-waterpistool en ik weet precies welke!’
‘Ok. Dan gaan we zo even op internet kijken welke je bedoelt.’
‘Vorig jaar was je niet op mijn verjaardag.’, zegt ze en ze kijkt me aan. Haar opmerking snijdt door mijn ziel. Haar ogen boren een gat in mijn hart. Een misselijk gevoel overvalt me. Hetzelfde misselijke gevoel dat ik de dagen voor, de dag van en de dagen na haar verjaardag heb gevoeld, omdat ik niet bij haar kon zijn.
Voor het eerst in haar leventje moest ik haar verjaardag missen, omdat ik voor opnames van ‘Wie is de Mol’ aan de andere kant van de wereld zat. Hou me te goede; ik vind echt dat ik het leukste werk heb dat er bestaat maar zoals aan iedere baan, zitten er ook wel eens minpunten aan. In dit geval was dat minpunt voor mij een dieptepunt. En ik denk dat iedere werkende ouder die momenten kent. De momenten waarop we het liefst bij onze kinderen zijn omdat ze jarig of ziek zijn maar onze werkplicht roept. Hoeveel ouders zijn er wel niet die banen hebben waarvoor ze veelvuldig naar het buitenland moeten reizen, zoals zakenlieden of vrachtwagenchauffeurs en zo de verjaardag van hun kind moeten missen. En hoeveel ouders zijn er niet die ‘s ochtends naar kantoor -niet ver van huis- moeten terwijl hun kind ziek wakker is geworden. Soms is het niet anders maar dat maakt het er niet makkelijker op.
Ik kijk Felina aan. ‘Nee, vorig jaar was ik er niet. En dat vond ik heel erg. Maar daarom vieren we jouw verjaardag dit jaar twee keer zo groot.’
‘Twee keer zo groot?’, lacht ze.
‘Nee, sorry, ik vergis me. Drie keer zo groot!’,
‘Drie keer zo groot? Hoe dan?’
‘Ja, dat ga ik natuurlijk niet zeggen. Dat is een verrassing.’
In de twee weken die volgen ben ik druk met regelen en plannen van haar feestje. En ik laat me helemaal gaan. De imker komt een bijenles geven. Ik laat een prachtige verjaardagstaart maken. Ik bestel de door haar zo vurig gewenste ‘drollen’ van chocolade-cakebeslag om uit te delen. En als klap op de vuurpijl huur ik een immens springkussen. Het feest kan beginnen!
Het is een onvergetelijke aanblik. Haar klasgenootjes die verkleed in een imkerpak met de imker in de weer gaan. Ze rennen door de tuin. Hebben plezier op het springkussen. En ze genieten van de taart en de ‘drollen’. En Felina… Felina heeft de hele dag een glimlach van oor tot oor op haar gezicht. Het was een fantastische dag.
Als ik haar naar bed breng, zegt ze; ‘Mama, dit is de mooiste verjaardag die ik ooit heb gehad.’ Oh, wat klinkt dat toch zoveel beter dan; ‘Vorig jaar was je er niet.’ Maar ja, soms is het voor een werkende ouder niet anders.
Deze column verscheen eerder in Flair. Foto: via 24Kitchen
