M: ‘Hi mama, hoe gaat ie?’
A: ‘Goed lieverd. Ik heb net Arie uit huis gezet. Ik was ‘m helemaal zat.’
M: ‘Arie? Wat heb ik gemist?’
A: ‘Je hebt niks aan Arie gemist. Zo leuk was hij niet. Het werd ook hoog tijd dat hij mijn huis uitging. Ik ben blij dat hij weg is. Wat een ondankbaar type. Ik ben heel gastvrij, maar als je in mijn bad gaat zitten poepen dan ben ik wel gelijk klaar met je.’
M: ‘Wat zeg je nou? In bad? Gatver? Wat is dat er dan voor eentje?’
A: ‘Zo onbeschoft. Nee, dan tante Leen. Die gedraagt zich altijd heel netjes. Als ik boven kom, duikt ze gelijk haar hoekje van de kamer in. Heb ik nooit last van.’
M: ‘Ho, mam. Stop! Even terug naar het begin. Arie? Tante Leen? Waar heb je het over? Over wie heb je het?’’
A: ‘Over Arie. Ja, en ik ben dagen niet in bad geweest om hem de ruimte te geven maar dit… Weet je dat dat zuur in poep alles weg vreet? Ik zag het al voor me. Een gat in mijn bad en dan langzaam maar zeker ook weer lekkage beneden, nee, dat gebeurt mij niet meer. Opzouten! Weg met die Arie!
M: ‘Oké, nu heb ik er genoeg van. Stop eens met praten. Wie is Arie?!’
A: ‘Arie? Ik heb je gisteren nog een foto van hem gestuurd. Heb je niet gekeken? Met die poep. Zeker niet gekeken. Ja, dan kan ik er ook niks aan doen dat jij niet weet wie Arie is.’’
M: ‘Ik kijk nu. Ik zie geen foto van een Arie.’
A: ‘Nou, ik ben in ieder geval blij dat ik Arie buiten heb gezet. Die komt er bij mij niet neer in.’
M: ‘Mam, je hebt me gisteren alleen een foto gestuurd van een spin…Mam, is…?’
A: ‘Juist, dat is Arie. Of beter gezegd, dat was Arie, Arie zit nu in de penarie. Die moet het buiten maar uitzoeken. Ja, dat krijg je als je je binnen niet netjes gedraagt. Dan moet je het buiten, maar uitvechten met de vogeltjes en het slechte weer. O, dat is eigenlijk best zielig. Straks wordt hij opgegeten. Nee, dat is nou ook weer niet de bedoeling.’
M: ‘Mam, doe mij eens een plezier. Pak je bloeddrukmeter en ga eens even zitten.’
A: ‘Waarvoor?’
M: ‘Even je bloeddruk meten. Volgens mij gaat het niet goed met je.’
A: ‘Het gaat heel goed met me. Maar nu je het zegt. Dat ding zit in een heel handig doosje. Ik bel je later weer. Ik moet even wat pakken.’
M: ‘Wat ga je doen dan?’
A: ‘Nou, dat doosje, dat is een mooi appartement voor Arie. Daar kan hij gelijk netjes zijn behoefte in kwijt. Ik ga Arie zoeken. Ik ga je hangen.’
M: ‘Nee, mam, hang me nou niet op. Ik wil wel weten of je Arie nog kan vinden.’
A: ‘Ja! Daar is ie.’
M: ‘Pak ‘m dan.’
A: ‘Hij loopt weg. Die is snel. Chips! Ik krijg hem niet te pakken. Kijk hoe rap! Weer mis. Te laat!’
M: ‘Wat is te laat?’
A: ‘Hij is naar de buurvrouw hiernaast. Het is toch wat. Ben ik even een beetje streng, stapt meneer gelijk over op de buurvrouw.’
M: ‘Het is toch wat.’
A: ‘Ja, story of my life. Mannen; praat me er niet van. Gelukkig heb ik tante Leen nog.’
M: ‘Ja en je hebt mij nog.’
A: ‘Ja. Dat ook. Gelukkig.’
