M: ‘Wat ben je aan het doen?’
A: ‘Maïs aan het planten. Op Instagram kwam een vrouw voorbij die etensresten in een potje aarde deed en daar groeide van alles uit!’
M: ‘Zoals?’
A: ‘Lente-ui, snoeptomaat, boontjes. Ik dacht, dat ga ik ook proberen. Dus heb ik glazen potjes gepakt, gevuld met aarde en er stukjes maïs, een citroentje van mijn citroenplant, het kontje van een venkel, boontjes en een aardappel in gedaan.’
M: ‘Stuur dat account eens door.’
A: ‘Doe ik. Bel me zo maar terug.’
M: ‘Grappig zeg, ze gooit zelfs de kroon van een ananas niet weg.’
A: ‘Nee, die zet ze een poos in een glas water, dan krijgt ie wortels en dan gaat ie in de aarde. Duurt wel een jaar of twee maar ondertussen is het een hele leuke plant. Ga ik ook proberen.’
M: ‘Ben benieuwd of het werkt.’
A: ‘Toppunt van recycling, toch?’
M: ‘Zeker.’
A: ‘Hoe is jouw dag?’
M: ‘Pffft. Ben gesloopt. Kan zelf ook wel in de recycling. Ben blij dat het zondag is. Ik moet even opladen.’
A: ‘Is er iets?’
M: ‘Ben gewoon moe. Het was een drukke week.’
A: ‘Het is iedere week een drukke week. Wat is er? Is het werk of de kids?’
M: ‘Nee, dat niet. Althans niet meer dan normaal.’
A: ‘Wat dan?’
M: ‘Ach, ik heb gisteren te laat nog naar het nieuws gekeken. Dat moet ik niet doen vlak voor het slapen gaan. Dan blijft dat de hele nacht doordreunen in mijn hoofd. De oorlog in Oekraïne, het klimaat, het milieu, de boeren, het is ook zoveel. En dan doe ik geen oog dicht.’
A: ‘Een gevoel van totale machteloosheid.’
M: ‘Precies. En alles wat ik doe, lijkt dan zo zinloos. Kan ik de puf niet meer vinden om aan de dag te beginnen. Terwijl er buiten prachtige Dahlia’s bloeien die ik de wereld kan laten zien. Maar ja, wie zit daar nou op te wachten? En dan voel ik me weer schuldig, want wie heeft nou zulke mooie bloemen? Wie heeft er überhaupt een tuin? Alsof ik ontevreden ben. Maar ik ben niet ontevreden. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik het zo goed heb. En dan voel ik me daar weer schuldig over, dat ik het zo goed heb en anderen niet. Dat dus. En dan de hele nacht door. Al die gedachten verlammen me. Ik zit al vanaf zeven uur vanmorgen apathisch op een stoel voor me uit te staren.’
A: ‘Ik denk dat iedereen die momenten heeft. Maar het heeft geen zin om erin te blijven hangen. Daar wordt de wereld ook niet beter van.’
M: ‘Makkelijker gezegd dan gedaan: blijf er niet in hangen. Alsof jij dat zo goed kan?’
A: ‘Dat zeg ik niet. En we hebben het ook niet over mij, we hebben het over jou.’
M: ‘Oh ja, lekker makkelijk, over makkelijk gesproken.’
A: ‘Maar het is toch zo? Je verandert de wereld toch niet door te gaan zitten miesemousen? Laat die ellendige gedachten even voor wat ze zijn. Denk niet aan wat je niet – maar aan wat je wel kunt doen. Dus hop, kom met die luie r..t van die stoel af, ga de tuin in en zet die prachtige bloemen op Insta. Daar maak je in ieder geval een paar mensen blij mee wakker.’
M: ‘Recycle mijn gedachten?’
A: ‘Yes.’
M: ‘Thanks mam, voor de peptalk. Wat ga jij verder doen vandaag?’
A: ‘Ook verder met recyclen. Ik kan er niet meer tegen dat ik zoveel weg gooi, terwijl een continent verderop mensen honger lijden.’
M: ‘Mmmh, zeker gisteravond laat nog naar het nieuws gekeken?’
A: ‘Eeeh.. Ja…….’
