M: ’Dit? Of toch dat andere?’
A: ’Loop eens iets naar achteren, ja, nu heb ik je bijna helemaal in beeld. Til even je been op dan kan ik je schoenen zien. Ja, zo, ja. Nee, dat blauwe broekpak staat frisser. Past ook beter bij je schoenen,’
M: ’Okay, doe ik dat.’
A: ’Hoe laat moet je daar zijn?’
M: ’Ik word over een half uur opgehaald. Dus ik heb nog tijd voor koffie.’
A: ’Gezellig. Kom even zitten dan. Je ziet er moe uit, lieverd.’
M: ’Ben ik ook. Ik slaap slecht door de warmte.’
A: ’Hoe gaat het met Felina?’
M: ’Oh, die is in de contramine. Ik heb gisteren haar Superheldenverzameling netjes in de kast gezet. Ik denk dat is fijn voor haar, alles netjes geordend en dan kan ik met stofzuigen overal wat makkelijker bij. Maar dat viel helemaal verkeerd, want ik had de Goeien naast de Slechteriken gezet en de worstel poppetjes bij de drakenrijders. Kortom, ik had haar hele ordening door elkaar gegooid, wist ik veel dat er orde in die chaos zat. Maar per saldo heeft ze dus alles weer terug gezet zoals het stond. Het meeste op de grond. Waardoor ik met stofzuigen alles eerst van de grond moet halen.
A: ’Omslachtig.’
M: ’Ja, en dat ga ik ook niet meer doen, dus ik zeg tegen haar we moeten een manier vinden om jouw poppenvolk van de grond te krijgen. Zullen we ze in doorzichtige bakjes in de kast zetten? Daar heb ik die kasten voor naar binnen gesleept. Dan staan ze netjes rechtop en dan kun je ze toch allemaal zien. Maar dat was geen optie. Ze wil met ze op de grond spelen. En wat ik ook verzon om die zooi van de grond te krijgen, niks was een optie. Dus zeg ik tegen haar, ga jij maar zelf een oplossing verzinnen en dan hoor ik dat straks wel.’
A: ’Okay. En?’
M: ’Loop ik een deur verder, ligt Rembrandt daar op zijn buik op de grond met zijn laptop voor zich. Ik vraag, ‘Wat ben je aan het doen?’ ‘Huiswerk.’, zegt hij. Maar lieverd, dat doe je toch aan je bureau, daarom heb ik dat bureau gehaald, zodat je daaraan je huiswerk kan doen. Kom van die grond af.’ Nou, toen kwamen er allemaal geluiden uit in de trant van Neeeeeeejjj, geeen ssssszinnnn, ssstraaaks, je kent het wel dat puber-geijl. Wat vindt jij daar nou van?’
A: ’Eehh, dat jouw kids op de grond zitten en liggen?’
M: ’Nee, dat ze zo eigenwijs zijn.’
A: ’Niet eigenwijs, eigenzinnig. Dat is wat anders. Dat is juist positief. Leuk toch!’
M: ’Oh ja! Hey, daar zijn ze! Kom oma eens gedag zeggen, kinderen.’
Felina gaat voor het scherm staan.
F: ’Dag oma.’
A: ’Dag lieverd, heb je al bedacht waar je je poppetjes neer gaat zetten?’
Met een stoïcijnse blik kijkt ze naar het scherm en zegt: ‘Dit nummer is momenteel niet bereikbaar. Probeert u het later nog eens.’
Dan komt Rembrandt naast haar staan.
A: ’Nou jij dan, jongen, ga jij vanaf nu je huiswerk netjes aan je bureau maken?’
R: ’Wat zeg je, oma? De Wifi-verbinding is slecht, ik kan je niet horen.’
Lachend lopen ze samen weg.
A: ’Jongens!’, roept mijn moeder in vergeefse poging ze weer onder haar invloed te krijgen. ‘Het is toch wat, he?’, zucht ze.
M: ‘Ach ja mam, leuk toch dat eigenzinnige gedrag?’
