M: ‘Hi mam, hoe gaat het? Heb je lekker geslapen?’
A: ‘Ja, lekker doorgeslapen. Ik zit nu aan de havermoutpap.’
M: ‘Met bosbessen, noten en honing?’
A: ‘Vandaag alleen kaneel en honing. Bosbessen en noten zijn op en ik heb geen zin om eruit te gaan.’
M: ‘Alleen honing en kaneel is ook lekker.’
A: ‘Ja, alleen wordt pap altijd zo snel koud. En dan eet ik te gehaast, want ik vind dat niet lekker, zo’n koude hap. Maar dat gehaaste eten is ook niet goed. Weet jij nog dat je de kids leerde dat ze hun eten moesten drinken en hun drinken moesten kauwen?’
M: ‘Ja, zodat het beter verteerd.’
A: ‘Precies. En je doet er langer mee, want bij mij is zo’n kommetje pap hap, slik weg. En dan ga ik gelijk op zoek naar iets anders waar ik mijn tanden in kan zetten.’
M: ‘Jij eet altijd snel. Je geeft je hersenen de kans niet om het signaal te krijgen dat je vol zit.’
A: ‘Maar als ik langzamer eet, dan wordt het koud, dus…’
M: ‘Dus…Waar gaat dit heen?’
A: ‘Nou, nu heb ik dus eerst water gekookt, in een diep bord gegoten en daar mijn kommetje in gezet. Pap blijft warm. Probleem opgelost.’
M: ‘Briljant mam, maar je kan ook gewoon een warmhoud-bord kopen.’
A: ‘Goed idee. Ik heb jouw baby bord nog ergens. Ik ga gelijk zoeken. Blijf hangen, want ik wil je nog wat vragen.’
M: ‘Wat?’
A: ‘Nou, iedereen krijgt toch twee keer honderdnegentig euro gestort als compensatie voor de hogere gasrekening?’
M: ‘Weet ik.’
A: ‘Nu zag ik gisteren een programma online waar een actie werd gestart om die honderdnegentig euro te herverdelen. Mensen die het niet hard nodig hebben kunnen zich aanmelden en mensen die het geld goed kunnen gebruiken, krijgen het dan. Dat vind ik zo’n mooi initiatief. Dus dat wil ik ook doen, maar ik wil wel zeker weten dat het goed terecht komt.’
M: ‘Dan doneer je het aan de Voedselbank. Heb ik ook gedaan.’
A: ‘Maar ik zou zo graag iets voor de oudjes doen.’
M: ‘Dat kan toch. Dan stort je het naar het Nationaal Ouderenfonds. Doe ik dat de tweede honderdnegentig euro ook.’
A: ‘Maar dan mis je wel de mensen die de weg naar hulpverlenende instanties niet kunnen vinden. Of zich schamen daar een beroep op te doen. Vooral de ouderen.’
M: ‘Eens. Dan moet je bedenken of je in je directe omgeving iemand weet die een extra centje goed kan gebruiken. Maar daar kun je mensen ook mee belasten. Sommige mensen vinden dat eerder beschamend.’
A: ‘En als ik het dan met een kaartje erbij in de brievenbus gooi? Afzender Sinterklaas? Dan weten ze niet van wie het komt. Hoeven ze zich ook niet te schamen.’
M: ‘Mam, ik denk dat oudere mensen schrikken, als ze zoiets in de brievenbus vinden. Ik denk dat die generatie naar de politie gaat. Jij moest toch ook alles wat je aan geld vond naar het politiebureau brengen?’
A: ‘Klopt.’
M: ‘Je kan beter bij de mensen waarvan je het weet dat ze het moeilijk hebben een goed gevuld kerstpakket langs brengen.’
A: ‘Eens. Dus het wordt de Voedselbank, het Nationaal ouderen fonds en een kerstpakket voor de oude vriendin van Oma.’
M: ‘Yes. Heb je het bord al gevonden?’
A: ‘Nee, wel een berg kleding waar ik uit ben gegroeid.’
M: ‘Nou, als je dat dan nog even naar de kringloop brengt, dan doe je daar ook weer een ander een plezier mee.’
A: ‘Kind, wat heb jij gegeten? Je zit vol goede ideeën vandaag!’
M: ‘Havermoutpap met bosbessen, noten en honing.’
A: ‘Ah, ik ga vandaag toch maar even boodschappen doen.’
