A: ‘Wat is die plek op je arm?’
M: ‘Ik ben gestoken. Vanmorgen lag er een dode wesp naast me in bed. Dat was niet echt gezellig voor hem, bij mij onder de dekens.’
A: ‘Mmh. Voor jou ook niet. Doet het pijn?’
M: ‘Niet zo veel pijn als mijn tachtig kilo bij die wesp.’
Wespen. Het is een ware plaag deze zomer. En net als iedereen, vrees ik de angel. Zo ook mijn moeder. Ze is in haar leven nog niet één keer door een wesp gestoken. En ze doet er alles aan om het te vermijden. Allergisch voor muggenbeten, is ze als de dood wat het steekapparaat en de hoeveelheid gif van een wesp aanricht. Vroeger leidde dat tot wild om zich heen slaan, ware paniek en wegrennen.
Tegenwoordig is ze daar wat rustiger onder. Onder het motto: je vreest wat je niet weet, heeft ze zich deze zomer in het wel en wee van de wesp verdiept. Het boek van de Engelse Seirian Sumner legde de basis en inmiddels heeft ze een
diep respect ontwikkeld voor deze 280 miljoen jaar oude vliesvleugelige. Ze dringt er al weken op aan dat ik het boek ook lees.
A: ‘Jij loopt altijd te dwepen met de schattige en nuttige bij, en de wesp moet het doen met een waardeloos imago. Ze worden afgeschilderd als het gevleugelde schorem van de insectenwereld. Ze vallen ons eten aan en als je ze wegjaagt, kun je een angel in je vlees verwachten. En daar zit onze werkelijke haat tegen de wesp; De Gevreesde Steek.’
M: ‘Inderdaad.’
A: ‘Maar weet je dat bijen eigenlijk gewoon wespen zijn die zijn vergeten hoe ze moeten jagen? De voorouder van de bij is een wesp! De bij is eigenlijk een vegetarische wesp die vleeseiwit verving door planteneiwit, stuifmeel. Er zijn wel honderdduizend soorten. Onderschat die wesp niet: een wereld zonder wespen is net zo ten dode opgeschreven als een wereld zonder bijen, of kevers, of vlinders.’
Ze citeert vrijelijk uit het boek van Seirian Sumner. En ze gaat nog even door…
A: ‘Wespen zijn als insectenbestrijders, stuifmeelverspreiders, zaadverdelers en beschermers van micro-organismen, rentmeesters van onze ecosystemen. Hun gedrag is geheimzinnig, verrassend en mysterieus; hun sociale verhoudingen boeiend. Ze kennen leefgemeenschappen net zo wonderbaarlijk als die van de honingbij.’
Ze is er goed in, citeren uit boeken. Allerlei boeken. En ze doet het vaak. Tijdens onze koffiesessies of via de WhatsApp. ‘Dit is interessant om te lezen…’ begint ze dan en stuurt me vervolgens een zin die haar opvalt in een boek, een korte levenswijsheid, maar soms ook dertig pagina’s tekst.
Ik ben een ruime dertiger maar ze blijft het proberen; opvoeden. En het valt niet mee om het toe te geven maar… moeders heeft weer eens gelijk. En ze heeft me overtuigd. Ik ben bereid to take a closer look at the wasp! Maar vanonder mijn dekens is me iets te close.
