A: ‘Goedemorgen lieverd, wat is het vandaag weer mooi herfstweer, hè?’
M: ‘Prachtig, hè mam.’
A: ‘Vooral als het zonnetje al die herfstkleuren zo mooi oplicht.’
M: ‘Ja, wat dat betreft hebben we de laatste tijd echt mazzel gehad.’
A: ‘Zeg dat wel.’
M: ‘Ja, ja, de natuur heeft weer hard voor ons gewerkt. En nu mag ze even tot rust komen.’
A: ‘Dat vind ik zo mooi aan die traditionele oogstfeesten. Dat er even een moment wordt genomen om de aarde te bedanken voor al het voedsel dat ze ons geeft.’
M: ‘Ik doe dat eigenlijk altijd als ik een wortel uit de grond trek en een hap neem. Of een tomaat pluk en in mijn mond stop. Dan proef ik die smaak en dan denk ik: het is toch ongelofelijk dat zo’n tomatenplant het hele seizoen door, maar geeft en geeft. En wat geef ik nou terug? Een beetje water en af en toe wat voeding.’
A: ‘Ja, wat dat betreft kunnen we nog wat van planten leren.’
M: ‘De natuur is zo gul. Wij mensen zijn niet zo gul. Zijn niet zo goed in delen.’
A: ‘Het is ook niet altijd makkelijk. Wat zou jij doen als het om een tompouce van De Lange gaat? Dan geldt wat mij betreft ook het recht van de sterkste. De survival of the fittest.’
M: ‘Als het om een tompouce gaat, deel ik ook alleen maar als ik kan kiezen wat ik deel en hoeveel ik voor mezelf over hou.’
A: ‘Dat bedoel ik. En dan zijn wij nog wel vrouwen.’
M: ‘Huh? Wat bedoel je daar mee?’
A: ‘Dat vrouwen eerder geneigd zijn te delen dan mannen.’
M: ‘Wat is dat nou weer voor een seksistische opmerking?’
A: ‘Wat nou seksistisch? Dat is toch geen seksistische opmerking!’
M: ‘Jawel.’
A: ‘Oh, nou, sorry hoor, zo bedoel ik het helemaal niet. Pfft, laat mij even met rust zeg. Jemig, wat ben jij heftig, zo op de vroege morgen. Is het weer zover? De blaadjes vallen van de bomen en jij wordt obstinaat.’
M: ‘Ik word helemaal niet obstinaat.’
A: ‘Zeker wel.’
M: ‘Niet waar! Ik heb al jaren geen last meer van de seizoenswisseling.’
A: ‘Nee, dat is te merken. Je bent als door een wesp gestoken. Je schiet bijna door het dak. Goh, op dit soort momenten ben ik Moeder Aarde allesbehalve dankbaar. Zij neemt rust en laat mij met een opgewonden standje zitten.’
M: ‘Mam, ik heb geen last van de blaadjes die van de bomen vallen, maar je zegt iets wat niet klopt.’
A: ‘Ik heb dat ooit ergens gelezen.’
M: ‘Vast maar die kennis is inmiddels achterhaald, hoor mam. Vrouwen hebben net zoveel moeite met delen als mannen. Biologisch staan we daar hetzelfde in. Alleen wordt het vrouwen in bepaalde culturen aangeleerd om vaker te delen dan mannen.’
A: ‘Dan klopt het toch wat ik zeg?’
M: ‘Nee, want desondanks delen vrouwen net zo weinig of veel als mannen. Blijkt uit recent onderzoek.’
A: ‘Nou, mooi toch. Dank je wel voor dit waardevolle leermoment. Ben je nou weer rustig dan?’
M: ‘Hoezo rustig? Ik was al rustig, maar jij……’
A: ‘Ja, ja Mil. Ik bel je later wel weer, oké? Ik ga nu eerst even een goed gesprek met Moeder Natuur voeren. Vragen of ze de blaadjes voortaan aan de bomen wil laten zitten.’
