A: Hoe gaat ie, lieverd?
M: ‘Mmm. Slecht geslapen. Ik heb de hele nacht liggen draaien.’
A: ‘Liggen piekeren?’
M: ‘Ja.’
A: ‘Oh, bah. Waarover?’
M: ‘Van alles. De kids. De toekomst. De kids en hun toekomst.’
A: ‘Waarom?’
M: ‘Omdat ze zo groot worden. Ik zie Rembrandt voor mijn ogen richting een volwassen kerel gaan.’
A: ‘Nou, dat duurt nog wel even.’
M: ‘Over vijf jaar is hij al meerderjarig. En vijf jaar is niets. Knipper met je ogen en het is voorbij.’
A: ‘Ha, ha,ha. Maar dan is hij nog geen volwassen kerel! Dat duurt nog wel even.’
M: ‘Ja, maar dan moet hij eerst nog ongeschonden de puberteit doorkomen.’
A: ‘Ach, dat gaat vanzelf.
M: ‘Vanzelf? Goh, toen ik in de puberteit zat, piepte je wel anders!’
A: ‘Dat is het grote voordeel van oma zijn.’
M: ‘Dat het jouw probleem niet is?’
A: ‘Nee, doos, dat ik met wat meer afstand en ervaring er naar kan kijken.’
M: ‘En wat helpt mij dat?’
A: ‘Dat ik je gerust kan stellen. Kijk nou naar jou en mij. Hoe heb ik jou niet lopen pushen over school. Uit zorg, omdat alleen hoger opgeleiden een goede boterham verdienden. Nou dat gymnasium-diploma haalde je maar je hebt er niks mee gedaan. En toch ben je prima terecht gekomen. Dus achteraf heb ik me druk gemaakt om niks. Het komt allemaal wel goed.’
M: ‘Mam, we leven wel in een heel andere tijd.’
A: ‘Ja, gelukkig wel. De kinderen van nu zijn veel beter geïnformeerd. Ik moest vroeger een half uur naar de bibliotheek fietsen als ik iets wilde weten. Zij hebben de bibliotheek in hun telefoon. Dankzij internet!’
M: ‘Met alle gevaren van dien.’
A: ‘Die waren er vroeger ook en die en die zullen er altijd zijn.’
M: ‘Pffft. Wil je me nou niet begrijpen of begrijp je me echt niet?’
A: ‘Tuurlijk begrijp ik je. Kinderen groot brengen is een beproeving. Pubers helemaal. Maar mensen doen het al eeuwen. En het gaat heel vaak goed.’
M: ‘Heel vaak ook niet.’
A: ‘Dat is maar net wat je van ze verwacht.’
M: ‘Jij praat makkelijk. Die puberteit is één grote gevarenzone.’
A: ‘Jij praat moeilijk. Als moeder kan je alleen maar je best doen. Heb een beetje vertrouwen in die jongen.’
M: ‘Het is lief dat je me gerust wil stellen. Maar als het om de kids gaat, slaat soms de paniek bij me te. Komen ze school goed door, kunnen ze de groepsdruk wel aan, vinden ze wel een baan…..
A: ‘Vergaat de wereld morgen niet? Ik snap het. Maar laat ik het anders zeggen. Gisteren las ik over de roos van Jericho.’
M: ‘Wat heeft dat er nou weer mee te maken?’
A: ‘Stil. De Roos van Jericho is een plant die in de woestijn leeft. Als er geen water meer is, vallen zijn bladeren vallen af en vormt hij zijn dorre takken om tot een bal. Zelfs zijn wortels trekt hij uit de aarde terug. Door de wind wordt hij vervolgens over de dorre vlaktes geblazen. Soms dagen en soms jaren lang. Totdat hij een natte plek vind. Als dat gebeurt, stopt hij zijn wortels weer in de grond en groeit hij binnen een dag uit tot een prachtige groene plant.’
M: ‘Met andere woorden….’
A: ‘Jouw jongetje gaat door een fase in zijn leven vol uitdagingen maar net als de Roos van Jericho zal hij manieren vinden om zich aan te passen en te groeien. En jij bent er om hem te begeleiden en te ondersteunen.’
M: ‘Pffft! Waar heb je die tegeltjes-wijsheid nou weer vandaan?’
A: ‘Van de Natuur Scheurkalender 2023.’
M: ‘Ha, ha, ha! Och ouwe, wat moet ik toch zonder je?’
A: ‘Zelf een scheurkalender kopen.’
