M: ‘Hi mam.’
A: ‘Hi lieverd, heb je een lekkere dag gehad?’
M: ‘Ja, heerlijk, jam gemaakt met Felina.’
A: ‘Je hebt toch niet je voet geforceerd?’
M: ‘Nee, ik ben blijven zitten. Felina heeft de pruimen geplukt en alles gedaan. De pruimen gewassen, pitten eruit gehaald, gepureerd en geroerd.’
A: ‘Echt een dochter van haar moeder.’
M: ‘Ja, ze was altijd al een kleine keukenprinses, maar nu is het anders… Ze wordt zo groot. Ineens, is dat in deze zomervakantie gebeurd. Ik sta heel anders in de keuken met haar. Gelijkwaardiger. Het is heel bijzonder.’
A: ‘Wat mooi.’
M: ‘Ja, het kinderlijke is er een beetje vanaf. Op momenten dan. Zoals in de keuken en met het uitkiezen van kleding kan ze ineens heel puberachtig zijn, maar als ik met haar door het winkelcentrum rol wil ze dan toch ook wel weer graag even naar de speelgoedwinkel. Om even te kijken. Traditie noemt ze dat! Zo schattig.’
A: ‘Is er nog iets dat ze wil hebben dan?’
M: ‘Nee, ze loopt overal doorheen en bij van alles haalt ze herinneringen op, zo van ‘weet je nog mama, dat ik actiefiguren spaarde en alles van Pokémon wilde hebben?’
A: ‘Een trip door memory lane?’
M: ‘Ja, van Winnie the Pooh, naar Toy Story, naar die tollen waar ze vroeger mee speelde, hoe het dat ook alweer?’
A: ‘Ik weet het niet meer maar ik weet wel wat je bedoelt. Rembrandt had ze ook. En dan wedstrijdje doen, welke het langste bleef tollen.’
M: ‘Ja, precies die dingen. En dan liep ze weer naar de Nerf Guns. Overal bleef ze even stilstaan bij hoe leuk ze het allemaal heeft gevonden. Ik werd er een beetje emotioneel van.’
A: ‘Heerlijk toch? Ze laat je zien hoe fijn ze het heeft gehad. Ik zie het als een groot compliment.’
M: ‘Ja, maar het is ook alsof ze afscheid neemt van haar kindertijd…’
A: ‘Ja, en jij ook. Dat doet vast wat met je.’
M: ‘Ja, mijn kleine meisje wordt groot.’
A: ‘Ik weet hoe het is. Maar niet getreurd, het is een afscheid van de kindertijd maar een welkom aan de tienertijd. Oftewel goodbye speelgoedwinkel en hello kleding- en schoenenwinkels!’
M: ‘Ze heeft nu al een hele andere kledingstijl in gedachten. Geen joggingbroeken meer, maar spijkerbroeken. Oh, ik verheug me er zo op! Ik ga vanaf nu niet meer voor haar naar de winkels, nee, we winkelen gezellig samen.’
A: ‘Voor zolang het duurt.’
M: ‘Voor zolang het duurt?’
A: ‘Ja, toch? Straks gaat ze liever met haar vriendinnen winkelen dan met jou.’
M: ‘Ach, dat duurt nog wel even.’
A: ‘Oh.’
M: ‘Mmm, ‘oh’, wat ‘oh’?’
A: ‘Nou, ‘oh’, als in: dat hoop ik voor je.’
M: ‘Dat hoop je voor me?’
A: ‘Ja, ben jij vergeten hoe je vroeger zelf was.’
M: ‘Ik ging altijd met jou winkelen.’
A: ‘Nee hoor, boodschappen doen, dat deden we samen, maar winkelen niet. Dat deed je met je vriendinnen. Dat doen tieners ook niet met hun moeders. Nee, die willen met de meiden onder elkaar op stap, kletsen over leuke jongens, mopperen op de leraren, klagen over hun ouders.’
M: ‘Je hebt gelijk. Dat was ik even kwijt. Oh wat erg. Ze wordt echt groot.’
A: ‘Ja, heerlijk toch? Maak je niet druk, je krijgt er heel veel moois voor terug.’
M: ‘Wat dan?’
A: ‘Het samen vallen en opstaan op de weg naar haar volwassenheid.’
M: ‘Mmh, dat klinkt toch een stuk minder aantrekkelijk dan gezellig samen winkelen.’
