A: ‘Hi Mil…’
M: Hi. Wacht even, mam, ik zet je even op speaker. Ik ben ook met Rembrandt in gesprek. We kunnen met Bo naar het bos, Rem?’.
R: ‘Daar heb ik geen zin in.’
M: ‘Waar heb je dan zin in?’
R: ‘Weet ik niet. In ieder geval niet in een bos.’
A: ‘Vroeger vond je dat fantastisch. Weet je nog dat slangetje dat je had gevangen met je blote handen? Ongelofelijk zo rap als jij was. En kikkers. Ze waren iedereen te snel af maar jij ving een emmer vol. En dan liepen we naar het honing-vrouwtje. Mocht je lekkere honingsnoepjes uitzoeken.’
R: ‘Oma, ik denk dat je iets gemist hebt. Ik ben geen kleuter meer. Maar ik laat jullie wel even met rust. Kunnen jullie fijn samen over vroeger praten. Ik ga naar mijn kamer.’
M: ‘Wat ga je doen dan?’
R: ‘Gewoon chillen.’
M: ‘Je kan de hele avond nog chillen. Kom op, gaan we even lekker het bos in. Frisse neus halen. Is goed voor ons. En lekker voor Bo. Heeft hij ook weer een uitje.’
R: ‘Geen zin. Maar ga gerust zelf. Leuk voor Bo.’
M: ‘Nee, ik wil samen met jou.’
R: ‘We zijn toch altijd samen?’
M: ‘Ik bedoel samen iets doen. Quality-time! We kunnen naar ChimpieChamp! Lekker springen op een springkussen?’
R: ‘Hahahaha! Chimpiechamp! Lief bedoeld hoor mam, maar nee, bedankt. Dat is meer iets voor Felina. Als je me zoekt, ik ben op mijn kamer.’
M: ‘Kopje thee met een koekje dan? Lekker dopen?’’
A: ‘Nope! Geen trek. Ik ben boven!’
M: ‘Niet op een scherm, he!’
R: ‘Neeheeee! Pffft. Zo vermoeiend.’
M: ‘Dat vind ik jou nou ook. Zo vermoeiend!’
A: ‘Ach, laat gaan. Hij is puber. Je kan in deze fase toch niks goed doen.’
M: ‘Maar hij heeft vakantie. En ik wil iets leuks met hem doen.’
A: ‘Misschien naar de bioscoop?’
M: ‘Goed idee. Wacht even. Rembrandt!!!’
R: ‘Ja, wat nou weer?’
M: ‘Zullen we naar de bioscoop gaan?’
R: ‘Zijn we vorige week al geweest.’
M: Ja, en? Er speelt toch nog wel iets leuks?’
R: ‘Ik kijk wel. Ik ga nu even chillen, goed?’
M: ‘Ok. Ga maar chillen. Chillen, chillen, hij wil altijd maar chillen.’
A: ‘Kind, dat hoort bij de leeftijd. Alles in zijn brein en aan zijn lijf groeit dus hij moet ook af en toe zijn rust pakken.’
M: ‘Het is wel schakelen hoor, met een kind in de pubertijd.’
A: ‘Ja, het is niet makkelijk.’
M: ‘Ik zou soms zo graag in dat koppie willen kruipen om te weten wat daar nou in omgaat. Niks is goed. Maar hij zoekt het maar uit. Ik doe even helemaal niets meer voor hem.’
A: ‘En dan krijg je straks nog je meissie in de puberteit.’
M: ‘Die roept nu al bij van alles dat ze in de puberteit is. Opstaan gaat moeilijker want ze is in de puberteit. Haar geduld is eerder op, want ze is in de puberteit. Ze kijkt ineens ook geen tekenfilms meer. Véél te kinderachtig! Maar goed, ik heb nog altijd het idee dat een meisje in de puberteit voor een moeder makkelijker te begrijpen is dan een jongen.’
A: ‘Nou, denk dat maar niet.’
M; ‘Hou op hoor!’’
A: ‘Het is afwachten. Je zal het moeten nemen zoals het komt.’
M: ‘Over komen gesproken. Daar komt Rembrandt weer. Maar daar ben ik even klaar mee. Hij moet ook maar eens leren dat ik niet altijd klaar sta, wanneer het hem uitkomt. Ik ga even een grens stellen. Hey, jongen.’
R: ‘Hi mam.’
M: ‘Wat is er?’
R: ‘Ik heb zin in een kopje thee met een koekje. Lekker dopen. Zullen we?’
M: ‘Ja, natuurlijk! Gezellig. Welke smaak wil je. Knappertjes of volkoren biscuitje erbij? Ik ga je hangen, mam!
A: ‘Is goed, lieverd. Ga jij maar even je grens stellen.’
