A: ‘Goedemorgen lieverd.’
M: ‘Hi mam!’
A: ‘Wat klink je lekker vrolijk!’
M: ‘Ja, ik zie net dat de bijen alweer uitvliegen.’
A: ‘Oh, en?’
M: ‘Oh, en!! Dat is geweldig! De lente is weer in zicht. De temperaturen gaan weer stijgen. De moestuin gaat snel weer kleur krijgen. Het wordt weer een drukte van jewelste in de boomgaard met verliefde vogelpaartjes. Ik kan niet wachten. Ik word daar helemaal blij van. De wereld is zo mooi.’
A: ‘Nou, wat lekker. Dat vind ik fijn om te horen. Ik heb een nep-wespen-nest neergehangen, zodat ik deze zomer hopelijk geen wespen op het balkon krijg.’
M: ‘Oh ja, dus ik begroet de natuur en jij zet haar buiten de deur.’
A: ‘Ik mag toch wel een wesp foppen? Ik ben hartstikke allergisch voor ze. Ik maak ze niet dood. Zelfs niet als ik er eentje binnen krijg, vang ik hem, met gevaar voor eigen gezondheid. Dus begin niet met mij. Ik dacht dat je een goede dag had. Je klonk zo vrolijk aan het begin.’
M: ‘Ja, totdat jij niet begreep dat ik juist zo vrolijk werd van de bijen die uitvliegen! Je weet toch hoe belangrijk ze zijn voor mij. Ik snap dat gewoon niet.’
A: ‘Jemig, zijn het weer de hormonen of is het de maanstand?’
M: ‘Nu krijg je me helemaal op de kast! Doen alsof ik onterecht flip!’
A: ‘Pfffft! Wacht even, ik bel je over vijf minuten terug.’
(Vijf minuten later…)
A: ‘Goedemorgen lieverd.’
M: ‘Hallo moeders.’
A: ‘Het is vandaag boven de tien graden. Is je prachtige bijenvolk al uitgevlogen? Deze prachtige, schattige, harige vliegeniertjes, die al meer dan honderd miljoen jaar een belangrijk onderdeel van deze planeet vormen. Die de hele winter hun geliefde koningin-moeder warm hebben gehouden en nu weer voor het voortbestaan van de mensheid gaan zorgen. Ons heerlijk eten garanderen door hun wezenlijke taak in onze voedselketen. En die ons een bloemenpracht geven, die ons de hele lente, zomer en winter van kleur voorzien.
Die onmisbare wezentjes, jouw bijen, zijn ze al uitgevlogen?’
M: ‘Heb je in die vijf minuten even snel Wikipedia er op nageslagen?’
A: ‘Ik heb mijn best gedaan. Doe ik het zo goed?’
M: ‘Nee, hou maar op, je wrijft alleen maar in de vlek. Ik ben alweer geïrriteerd.’
A: ‘Zoals altijd op je moeder. Maar wacht, ik bel je zo terug. Vijf minuten.’
(Vijf minuten later…)
A: ‘Goedemorgen lieverd. Hoe gaat het?’
M: ‘Helemaal niet goed! Het huis is een chaos. De kinderen waren lastig vanmorgen. Het is me allemaal even teveel deze ochtend. En dan ga ik ook nog tegen jou tekeer. Terwijl jij daar niets aan kan doen.’
A: ‘Maakt niet uit. Was man liebt, neckt sich!’
M: ‘Ja, maar toch.’
A: ‘Ja maar toch, hou ik van je. Ga even lekker van je bijtjes genieten en vergeet alle hobbels van deze ochtend even. Je moet toch door.’
M: ‘Ja. Thanks mam, dat je weer even mijn boksbal wilde zijn.’
A: ‘Graag gedaan, lieverd, tot de volgende ronde.’
